Bergamo te amo

Rzym północy. Machu Picchu Europy. Olimp Italii. Bergen południa. Wawel Lombardii. Właśnie tak nikt nie nazywa Bergamo, miasta położonego na górze cholewki włoskiego obuwia, które było półwyspem. 

Tryliardy turystów lądujących na lotnisku Mediolan-Bergamo - które tak w ogóle znajduje się w miejscowości Orio al Serio (serio!) - omija ten mieszczański twór, kierując swoje turystyczne popędy do Mediolanu. My, tj. Olga i ja, nie dałyśmy się jednak zwieść oszałamiającym promocjom autobusowym Milan 9euro w dwie strony, o nie! Zaciskając pięści (na uchwytach naszych walizeczek idealnie dopasowanych wymiarami do wymagań Ryanaira) ruszyłyśmy na podbój mniej docenianych miejsc. I tak wylądowałyśmy w Bergamo, literally. 

W sondzie, której nigdy nie przeprowadzono, oceniłyśmy je bardzo wysoko. Wyżej, niż najwyżej punktowaną odpowiedź w Familiadzie. Nasz Wawel Lombardii to typowe 3K3N - Kolorowe, Klimatyczne, Kochane, Niekomercyjne, Nieturystyczne, Nietypowe.

Na załączonych niżej zdjęciach widać mnogość, urokliwość i wszelakość Barwnych Byldyngcji czy Ekscentrycznych Entrancji.

Niestety ostatecznie i my dałyśmy się zwieść na pokuszenie i po uprzednim nabyciu drogą kupna biletów pociągowych wyruszyłyśmy na jednodniowy wypad do Mediolanu. Kiedy już w końcu okazało się, że JESTEŚMY W MEDIOLANIEEEE, okazało się też że jesteśmy w dość zwykłym mieście (Chociaż zrobiłam tam kilka całkiem ładnych zdjęć!). Wzór na Mediolan wygląda mniej więcej tak:

Dużo turystów + Duomo + drogie sklepy + zabytki + dużo turystów + gołębie + dużo turystów + gołębie = Mediolan.

Może po prostu jesteśmy zbyt mało glamour na to miasto, może jesteśmy zbyt zaściankowe, a może to mejbelin. #ŻARTTAKIPRZEDNIŻEAŻZOSTAŁAMWTYLE 

(albo przynajmniej stałam tyłem)

Arrivederci, jak mówił Brad Pitt!